Weekblad Gilze en Rijen, 10 februari 2021

Brabant van boven biedt een andere kijk op de realiteit. Een foto geeft meer overzicht, en met onze digitale middelen is dat een fluitje van een cent. Leo van Egeraat uit Langeweg (NB) wist als geen ander dat kennis van je omgeving er toe doet. Voor Rijen heeft hij in 1981 een beschrijving gegeven die zelfs in de discussie over waar de AC – GR ambtenaren, zonder Baarle-Nassau, wel te verstaan, naar toe zouden moeten, van belang is.

Met de luchtfoto op je netvlies schrijft van Egeraat over de Baronie met daarin het straatdorp Rijen het volgende: ‘Rijen, waarvan de naam afkomstig zou zijn van de rijen, de waterlopen aan de rand van de broeklanden, waarlangs zich de eerste bewoners hadden gevestigd. Het onfraaie dorp mag zuinig zijn op de hoge toren van de neogotische kerk (rechts bovenin), die het silhouet van de plaats beheerst 

en wedijvert met de schoorstenen van de fabrieken, waarin eenderde van de Nederlandse leerfabricage is geconcentreerd. Het mag dat ook zijn op het raadhuis (midden op de foto), waarschijnlijk het aardigste van heel de Baronie, een gebouw van Siebers en van Dael uit 1961, met klokkenspel en diverse kunstwerken’.

Grappig dat Rijen twee monumenten bezit, die de moeite waard zijn om te behouden. Maar het merendeel van BenW bestaat niet uit Brabanders, en dat kleurt het beleid dat het college nastreeeft. Alles wat de moeite waard is, is weerloos, zo leerden wij. Zwabberbeleid of te wel de oude truc uit het managementleerboek als waarheid verkopen. Bij de slager salami kopen en die worst de burgers voorhouden. Dan vergeten ze vanzelf dat erfgoed een wereldwijd instrument is om cultuur te koesteren.

60 jaar geleden konden we na een bewogen raadsbesluit, met hulp uit Molenschot midden in Rijen een huis van de democratie vestigen. Het zevende raadhuis is groot genoeg om de toekomst aan te kunnen, investeer in dat hart, en geeft het de allure die het toekomt.

Nu, probeert dat college het hart te slopen. De fontein van Ericson is al verdwenen, een geschonken schilderij was bijna voorgoed kwijt, en wie weet wat nog meer in de kelder staat te verpieteren. Straks kunnen al die burgermeestersschilderijen ook bij de vuilniscontainer gezet worden, want die gezagsdragers zijn al lang geleden vertrokken, en blijken nauwelijks duurzaam te zijn. Het zijn allemaal tekenen dat de gemeentelijke schaalvergroting, dat weergeeft dat het een proces van verwijdering is: teloorgang van betrokkenheid en vluchtigheid.

Veel raadsstukken worden geschreven door externe adviseurs: bureaus, bevolkt door ex-ambtenaren, of organisatieadviseurs van de publieke sector, waarmee de afstand tussen ambtenaar en inwoner nog groter is geworden.

De adviseurs van dit college zullen ongetwijfeld genoten hebben van onze bosrijke omgeving. In Doorzicht bijvoorbeeld te Chaam bestaan er verschillende ‘breakout’-mogelijkheden.

Zouden die consultants van Berenschot daar die vreemde ideeën op gedaan hebben. Weten wat jullie moeten doen? Haal het hart weg!

Vertrouwen in de overheid is een hot item geworden, het zou een pijler van een gezonde bestuursvorm moeten zijn, maar daar schort wel heel veel aan op dit moment. Het raadhuis van Gilze en Rijen zou in onze ogen ook een baken van vertrouwen dienen te zijn. Maar als je het sloopt, gaat dat verhaal niet op,

Hits: 32