Weekblad Gilze en Rijen, 18 maart 2020
Elf keer tegen biomassa en daarna verder: Link naar ‘https://www.msn.com/nl-nl/gezondheid/medisch/elf-keer-tegen-biomassa-en-daarna-verder/ar-BB1a8PrH?ocid=msedgntp’
Aan de Mosstraat 23/23a ligt de biomassacentrale van Eierhandel Smits. Deze agrarische industriële inrichting ligt maar 950 meter van de rand van de bebouwde kom van Rijen. De geplande nieuwbouwwijk Tussen de Leyen komt daar straks nog dichterbij. Maar dat vinden onze gemeentebestuurders niet erg. Daar kijken ze niet naar, want dan ben je ook niet verantwoordelijk voor wat er komt na de zondvloed.
De biomassacentrale in Rijen heeft geen vergunning, dat kan en mag blijkbaar in onze gemeente. Eierhandel Smits is overigens veroordeeld voor een zwaar economisch delict, maar dat maakt de gemeente niet uit. Onze gemeentebestuurders zijn er op bezoek geweest en ze halen hun neus op voor de steeds luider wordende protesten. Ze gaan de voorwaarden gewoon aanpassen, want ze vinden dat onze gemeente een dergelijke energiebron moet koesteren.
De vrachtwagens met ‘biomassahout’ denderen vrijwel dagelijks door de Mosstraat. De pijpen roken voortdurend, zowel overdag als ‘s nachts. Daar in het Broek denken ze dat de inwoners van Rijen dat beetje stikstof en fijnstof wel kunnen verdragen en inademen.Voor een dergelijke ondernemer telt gezondheid niet: “Het is mijn zorg niet. Ik woon er niet naast! Ik denk enkel aan mijzelf. Ik wil geld verdienen, en daar is toch niets mis mee!”
Hoe houd je je woonomgeving gezond? Wie bewaakt onze gerechtvaardigde belangen, zoals het recht op schone lucht? Er moet toch een instantie of organisatie zijn die opkomt voor het algemeen belang en die elke burger vertegenwoordigt? Is er een overheidsorganisatie waarop ik kan vertrouwen, die vergunningen nauwlettend toetst aan de afgesproken regels?
Ja, die is er: de gemeente Gilze en Rijen. De bestuurders hebben gezegd dat ze hun ‘leven’ gaan beteren. Wat gaan ze dan doen? Niets! Ze wachten op aanwijzingen van hogerhand. En als die er zijn, dan gaan ze vrolijk vergunningen verstrekken voor milieuvervuilende biomassacentrales. Alsof er niets gebeurd is: geen PAS- , geen Urgenda-uitspraak.
Wie de Mosstraat in fietst, krijgt de neiging de volgende strofe te neuriën:
‘t Leven is goed in ‘t Brabantse land
‘t Land waar mijn wieg heeft gestaan
Daar heb ik voor altijd mijn hart aan verpand
Dat land doet mijn hart sneller slaan
Helaas, de lucht is er niet schoon meer!
Hits: 33